Jak mówić do dwulatka

29 stycznia, 2015

To wcale nie jest takie oczywiste… Czasem powtarzasz dziecku prośbę wielokrotnie i nie przynosi to oczekiwanego efektu. Jak mówić do pociechy żeby słowa nie szły w próżnię?

Dorota Kalinowska, psycholog dziecięcy

Aby wydać polecenie:

opisz, co widzisz (klocki leżą na podłodze), udziel informacji (można się o nie potknąć), powiedz jednym słowem (klocki), powiedz o swoich uczuciach (martwię się/złości mnie/nie lubię, gdy przed snem nie zbierasz zabawek). Ważne jest, aby komunikaty były krótkie, konkretne, łatwe do zapamiętania i wypowiedziane słowami dostosowanymi do wieku dziecka. Mów do dziecka gdy na ciebie patrzy, i upewnij się, że ono słyszało polecenie. Nie zapominaj, że dwulatek ma mimo wszystko ograniczone możliwości i często będzie potrzebował twojej pomocy. Po wykonaniu polecenia koniecznie pochwal dziecko. Dzięki temu zwiększy się prawdopodobieństwo, że dane pożądane zachowanie się powtórzy.

Aby konstruktywnie pochwalić dziecko:

opisz, co widzisz (widzę narysowane słońce, chmury i domek. Użyłeś wielu kolorów. Świetna robota). Wystrzegaj się komunikatów takich jak: pięknie, cudownie itp., gdyż mogą one kłócić się z myślami dziecka na temat własnej pracy. Unikaj takich słów jak: ale, wreszcie, w końcu, na całe szczęście itp., ponieważ budzą nieprzyjemne emocje. Pochwała np.: ?pięknie narysowałeś, ale wyszedłeś za linię” nie jest pochwałą tylko krytyką. Dlatego też bezpieczniej jest opisać to, co się widzi.

Aby nauczyć i zachęcić dziecko do samodzielności:

pozwól dziecku dokonać wyboru (chcesz założyć czerwoną spódnicę czy niebieską?), okaż szacunek dla jego zmagań (trudno jest ułożyć wierzę z klocków na grubym kocu, myślę że na stole byłoby łatwiej), na zadane przez dziecko pytania nie spiesz się z dawaniem odpowiedzi, zachęć do myślenia: ?a jak ty myślisz, jak to działa?” Zachęcaj dziecko do korzystania z cudzych doświadczeń, a co najważniejsze – nie odbieraj mu nadziei na sukces.

Pamiętaj o tym, że…

Dzieci rozwijają się skokowo, tzn. są okresy równowagi i nierównowagi dla danego wieku. O ile dziecko 18 miesięczne charakteryzowało się dysharmonią i nierównowagą, o tyle dwulatka charakteryzuje spokój i pewność. Jednak w wieku 2 i pół lat znów przyjdzie załamanie. Te okresy nie mają ścisłych granic, mogą być trochę przesunięte w jedną czy w drugą stronę.

Przeczytaj też: